Wat heb ik al schandalig lang niet geblogt. Dat betekent niet dat ik niks gedaan heb hoor...
Ik vind het met dit weer en vallende blaadjes heerlijk om in het bos te lopen met de hond. En daar kwam ik deze mooie paddenstoel tegen
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo'n mooie rode paddenstoel met zoveel witte stippen heb gezien.
De rest van de wandeling heb ik steeds (wel in mezelf hoor :D) het volgende gezongen..
Op een grote paddestoel,
Rood met witte stippen,
Zat kabouter Spillebeen,
Heen en weer te wippen,
Krak zei toen de paddestoel,
Met een diepe zucht,
Allebei de beentjes,
Hoepla in de lucht!
Maar kabouter Spillebeen,
ging toch door met wippen.
Op de grote paddestoel
rood met witte stippen.
Daar kwam vader Langbaard aan
en die zei toen luid:
Moet dat stoeltje ook kapot?
Spillebeen, schei uit!
